bakken, braden en op tijd omdraaien

Ok, ik moet toegeven, in die 10 jaar was't niet altijd met m'n rugzak. Eén keer heb ik me laten verleiden tot een zogenoemde pakketreis, 8 dagen Kreta (Matala) halfpension, lastminute in de 3de week van augustus. Ik was toe aan vakantie, Kreta leek wel de plek...

Over het hotel en het eten viel niet te klagen en het weer dat hebben ze in Kreta ook niet in de hand. Daar waren we dus midden in een Griekse hittegolf. Temperaturen richting 50°C, brandende zon, nagenoeg nergens schaduw en alles verdroogd, voor de mooie natuur moesten we het dus ook al niet doen. De stranden dan, die waren wel mooi, maar het zand was te warm om over te lopen, het brandde aan je voetzolen. Nuja, er zijn natuurlijk altijd van die fervente zonnekloppers die het niet kunnen laten als een goed ingevet stuk vlees op de grill te gaan liggen, 10 minuutjes de voorkant, 10 minuutjes de achterkant, een dipje in zee en het ritueel kan van voor af aan beginnen. Ondertussen worden liters zonnecreme gesmeerd, er zorgvuldig op lettend dat geen enkele vierkante centimeter van hun nu al helemaal verrimpeld vel wordt vergeten...

En dan zijn er de terrasjes, cafés, restaurants, pubs en clubs waarmee de kustlijn en kleine dorpjes bezaaid zijn. Menukaarten in alle grote Europese talen en zelfs in't Nederlands, het traditionele Griekse eten heeft plaats geruimd voor "Bradwurst mit Zauerkraut" en "biefstuk friet" en "Fish and Chips", alles om de toerist zich thuis te laten voelen. Want ga je daarvoor niet op vakantie, om je te ontspannen, alles te hebben wat je thuis ook hebt alleen in een andere omgeving. De lokale bevolking lijkt wel verbannen, cultuur is van absoluut geen belang, de toerist wil een thuis ver weg van thuis...

En daar zaten we dus thuis ver weg van thuis in de verzengende hitte, Belgisch bier te drinken en biefstuk friet te eten... Hoewel de Ouzo, zowat het enige Grieks nog te vinden op Kreta, ook vlotjes binnenging. Want ja, Ouzo wordt niet verbannen, als er iets is dat een toerist moet kunnen navertellen is het wel hoe zat ie niet geweest is van de lokale sterke drank. Die straffe verhalen moeten immers de indruk wekken dat men zich heeft ondergedompeld in de vreemde gewoonten van de plek waar men is geweest.

Last but not least zijn er nog de niet te missen uitstappen, allemaal netjes georganiseerd door de touroperator die voor woekerprijzen, naïeve toeristen in een groep plaatst en ze met een of andere gids (bij voorkeur een geïmporteerde die de taal van de groep in kwestie spreekt en zijn les mooi van buiten kent) op pad stuurt. Voor de "jeugd" is daar natuurlijk zo iets als een "jeepsafari", ben je even gezegend als een overjaarse zak vindt dat ie dat ook nog eens gedaan moet hebben alvorens definitief de pijp aan Maarten te geven...

Een tocht door de Samaria Kloof, maar welke gek voelt zich geroepen om bij 50°C een dagtocht over "ruw" terrein te gaan doen? Wel dat zijn natuurlijk opnieuw die overjaarse zakken die in eigen land al liggen puffen wanneer de temperaturen boven de 25°C stijgen, maar op verlof moeten ze zichzelf nog eens bewijzen en dat alles voor de foto voor het nageslacht... Ondergetekende heeft in elk geval bedankt voor de eer...

Als klapper op de vuurpijl is er de Cruise naar Santorini, opstaan op een onmogelijk uur, als een kudde vee naar de haven van Rethymnon getransporteerd worden, om ten slotte op een ferry gezet te worden voor een tocht van 6u naar Santorini waar het zo mogelijk nog heter is maar waar je wel op een stinkende ezel de rots op naar boven wordt gedragen. Aldaar kan je langs de 1001 souvenirwinkeltjes die allemaal dezelfde shit verkopen, je krijgt 10 minuten tijd om op een terrasje te zitten alvorens in de verte de scheepshoorn al begint te schallen en de ferry zich opmaakt voor de opnieuw 6u durende terugtocht. En dan ben je nog een gelukkig mens als je niet zeeziek wordt, want voor hetzelfde geld lig je 12u te kotsen en dat allemaal tijdens je welverdiende jaarlijkse rustperiode.

Neen, ik kan je verzekeren, ik was blij toen ik na een week van dat eiland kon. En wat een ontspannende vakantie had moeten zijn, was eerder een periode van ultieme stress... Maar 1 ding heb ik geleerd, je moet het eens gedaan hebben om te weten waarover je spreekt. Let wel, één keer en daarna nooit meer.

Naar Blog overzicht