airportblues

Hoewel ze allemaal verschillend zijn, zijn ze toch allemaal gelijk, luchthavens...

Afhankelijk van hun grootte herbergen ze honderden op dat moment havenloze mensen. Op weg naar ergens, op weg van ergens, zijn ze even nergens. De luchthaven is een soort niemandsland, een geïsoleerde plek, met een geïsoleerde atmosfeer. Eens in de transitruimte hermetisch afgesloten van de buitenwereld, afgesloten van alles wat er om de luchthaven gebeurd. De enige manier om weg te raken is het vliegtuig.

Er heerst drukte, chaos, maar toch is die chaos gestructureerd. Je kan er verloren lopen en je kan je er verloren voelen. Je moet er wachten, soms even, soms uren...

Om de mensen bezig te houden zijn er winkels, ze zijn overal hetzelfde, parfum, tabak en alcohol, je hebt er één gezien, je hebt ze allemaal gezien. Mensen gaan er binnen en komen weer buiten, de vrouwen gevolgd door een walm van wel 10 soorten parfum die wegens toch niets anders te doen uitvoerig getest zijn, de mannen met plastiek zakjes gevuld met een sloef sigaretten en als het even kan een maxi fles van de één of andere sterke drank. Soms is het andersom, een zakenvrouw die om de stress te bedwingen zich laat verleiden tot het kopen van een "familypack" light sigaretten en een fles sherry, een romantische ziel die de grootste cadeauverpakking van Chanel N°5 met zich mee draagt voor zijn achtergebleven geliefde...

In grote luchthavens zijn er meer winkels, bookshops waar mensen ijlings op zoek gaan naar wat 'last minute' leesvoer, een boek, een tijdschrift, een krant om toch maar een idee te hebben van wat er zich afspeelt buiten die cocon waarin ze zich bevinden. Soms nog enkele boutieks om aan zeer aan inflatie onderhevige prijzen nog snel een das te kopen, een sjaaltje, een hoed, een zonnebril,... Ook populair is electronica, batterijlader vergeten, geen adaptor, het is allemaal nog te vinden en wat zou men anders doen dan zich laten verleiden door al die flashy High Tech toestelletjes...

Interessant zijn de scouvenirshops, meestal chique winkels die de grootste prullaria en kitch verkopen aan prijzen die het 10-voud zijn van wat je ervoor betaald in de straten buiten die beschermde atmosfeer van de transitzone. Hier vind je mensen die in een impuls beseffen dat ze nog geen scouvenir hebben gekocht voor de één of andere neef. Ze moeten dat op't laatste moment nog goedmaken door snel een zogenaamd originele prul te kopen. Een prul die na hun bezoekje aan de reeds lang vergeten neef ergens diep onderaan een kast of op zolder verdwijnt.

Wat mij nog het meest kan bekoren aan een luchthaven is "the quiet sitting area" als die er al is of "the prayer room", niet zoals het laatste doet vermoeden om een schietgebedje ten hemel te richten uit plots opgedoken vliegangst... Neen, gewoon omdat deze 2 plaatsen de enige plaatsen zijn waar je op je gemak kan zitten, als het even meezit zelfs uitgestrekt in een heerlijke chaise longue. Je wordt er niet gestoord door de drukte, door het lawaai, zelfs niet door de luchthavenomroeper die in het meest erbarmelijke Engels de voor hem ontuitspreekbare naam van een verloren gewaande Hollander tot 10 maal toe moet afroepen...

Laat mij maar rustig relaxen, iPod op, boek bij de hand en stil wegdromen van mijn eindbestemming...!

Naar Blog overzicht