junglefever

Ecuador in juli, het heeft een groot nadeel, het regenseizoen. Erg veel last hebben we er niet van gehad, het was alleen niet echt de moment om het westen van Ecuador, dat Amazonegebied is, te bezoeken.

Nuja, het minste wat we konden doen, was toch een poging ondernemen, je weet maar nooit moest het daar maar eens 2 dagen niet regenen, nietwaar ;-) Dus vanuit Banos namen we de bus richting Puyo, en hoe droog het in Banos nog was, zo nat was het in Puyo. Het duurde daar een eeuwigheid voor de enige bus richting Tena, een onooglijk dorpje in de jungle, ging vertrekken. In Tena zouden wij dan een gids regelen en dan zouden we pas echt het "machtige, prachtige" regenwoud in trekken. Waarom het zo lang duurde voor die bus vertrok had alles te maken met de staat van de weg en de regen, dat wisten we op dat moment nog niet... Uiteindelijk kwam het er dan toch van.

Volgepakt, overladen met mensen, hun bagage en een hoop vracht vertrokken we... Eerst via verharde weg, dan al slalommend tussen putten en verbrokkeld asfalt, tot er helemaal niets anders meer te bespeuren was dan een vettig, drassig karrespoor. Dat was de te volgen route voor nog minstens enkele uren... Meer en meer mensen stapten in, zwaarder en zwaarder werd de bus, harder en harder slurpte de modder aan wielen en bodem. We zaten als haringen in een ton, opeen gepakt, de stank was niet te harden, de penetrante zweetgeur, de muffe geur van vocht,... en buiten waren er enkel planten, grote, dreigende bladeren, bomen, bamboo... en regen, regen, regen... Er leek geen eind aan te komen... "Hier vinden ze me nooit meer" bleef door mijn hoofd spoken tot... na uren Tena werd bereikt.

Tena was een piepklein dorpje in the middle of nowhere. Bij het uitstappen uit de bus stonden we al bijna tot onze enkels in het water. Het gutste gewoon naar beneden, er was niets tegen te doen. Een kamer hadden we vrij snel gevonden aangezien er veel pensionnetjes zijn voor de vele toeristen die vanuit Tena de jungle intrekken. Alleen op deze moment was het rustig, na een uur wisten we waarom... Regenseizoen is immers REGENseizoen in de jungle... Onze kamer was op zich wel in orde maar alles was vochtig, klammig... De muren, de matrassen, de lakens en dekens en verder waren er 1000-den muggen. Ook de sandwich in het restaurant was klammig, kortom alles gewoon. En ondertussen bleef het regenen. Op de koop toe probeerde onze hoteleigenaar ons toch maar te overtuigen een echte 3 daagse jungletocht te doen, raften, kajakken, Piranha's vangen, alsof we nog geen water genoeg hadden gehad. Voor ons moest het toen al lang niet meer. En als er één ding was wat we absoluut niet wilden was "Stuck in Tena" raken want ondertussen ging de staat van de weg er verder op achteruit en de bussen richting bewoonde wereld werden schaarser. De volgende ochtend hebben we Tena dan ook verlaten en 't was toen al hoog tijd want onze rugzakken en hun inhoud waren zelfs na een nachtje al klammig geworden en ook de reuma die ik over 30 jaar zal krijgen, vindt hier waarschijnlijk een oorzaak...

De jungle kan dan misschien een niet te missen belevenis zijn bij een bezoekje aan Ecuador, wij hielden er enkel junglefever aan over.

Naar Blog overzicht