Nepal

Het is al ruim 5 jaar geleden dat ik de parel van de Himalaya's bezocht! Heel arm maar toch vriendelijk en gastvrij, piepklein verscholen tussen de hoogste toppen van de aardbol.

Kathmandu eigenlijk een groot uitgevallen dorp, heel veel drukte en toch ook heel veel gezelligheid. Het toeristische centrum is bezaaid met shops waar alles voor de trekker en/of de bergbeklimmer te koop is. Van goedkope Chinese brol tot professioneel expeditiemateriaal, inclusief gidsen, dragers enz... Ook het aanbod travelagencies is onuitputtelijk, je kan geen berg vinden of er gaat wel een trekking naartoe. En als je de bergen even beu bent kan je zuidwaards de jungle in. Eens buiten deze toeristische kern is Kathmandu een prachtige stad met veel hele mooie oude tempels, kleine steegjes,... Je kan er uren in verdwalen...

Een eerste tocht die ik vanuit Kathmandu ondernam was met een mountainbike van Kathmandu naar Nagarkot rijden, zo'n 32km verder maar vooral hoger. Dit dorpje is vooral bekend om zijn uitzicht over Sagarmatha, beter bekend als de hoogste berg ter wereld, de Mt Everest. Om van Kathmandu naar Nagarkot te fietsen was ik 4u onderweg, enkel bergop. De terugtocht de volgende dag was des te spectaculairder, in 40min was ik terug in Kathmandu!

En bij een reis door Nepal hoort natuurlijk een trekking door de Himalaya's, ik had ervoor gekozen het Annapurna circuit te doen, een 20-daagse trek langs de Annapurna Range, een bergketen die bestaat uit 5 toppen boven de 7000m en zelfs 1 boven 8000m. Ik had een Nepalese gids en een Nepalees (Dil) uit Kathmandu, die de neef van de gids was, bij me. We vlogen vanuit Pokhara naar Jomsom in het midden van de Annapurna Range en een ideaal vertrekpunt voor onze plannen. Achteraf bezien is mijn grootste frustratie uit Nepal dat net hier op de eerste dag van mijn trekking mijn fototoestel het begeven heeft... En om de pracht van de Himalaya's hier te bejubelen kom ik toch wel wat woorden te kort. Een 2de frustratie, hoewel dat ook niet het juiste woord is, is dat we halfweg al zijn moeten terugkeren via Jomsom naar Pokhara omdat Dil hoogteziekte kreeg, raar voor een Nepalees zul je zeggen maar hij verkeerde dan ook niet in de beste conditie, was verder nog nooit uit Kathmandu weggeweest, en we zaten op dat moment op hoogtes tussen 4500 en zelfs richting 5000m. Feit is wel dat beide tegenvallers een uitermate goed excuus zijn om ooit nog eens terug te keren naar dit fantastische land!

Als afsluiter na de toch wel zware tocht door de bergen bracht ik 3 dagen door in het Chitwan national park. De grootste belevenis daar vond plaats de eerste nacht van mijn verblijf daar. Ik had een eigen hutje met een achtertuintje en ik werd plots midden in de nacht gewekt door paniekerig gebonk op mijn deur, voor ik goed en wel besefte wat er gaande was hadden er zich al 4 locals voor mijn deur verzameld, allen even opgewonden. Half slapend deed ik uiteindelijk wat ze me al heel de tijd probeerden duidelijk te maken, nl dat ik uit het raam moest kijken in mijn achtertuintje. Groot was mijn verbazing toen ik oog in oog stond met een grazende neushoorn, ik was meteen goed wakker!

Maar wat me uiteindelijk het meeste bijbleef van mijn reis naar Nepal was het contact met de locale bevolking. Het was mijn eerste solo-reis, dit gaf me heel veel gelegenheid met de mensen ginder te praten. Meer dan eens werd ik uitgenodigd bij families niet enkel om eens te blijven eten maar zelfs om te logeren, wat me een goed inzicht gaf in het dagelijkse leven daar. Ik nam van de gelegenheid gebruik om hun alfabet te leren, iets wat me later erg van pas kwam bij het vinden van de weg in Kathmandu. Verder leerde ik enkele basiswoorden en -zinnen, de dagen van de week, de cijfers, enz... Kleine dingen die zeer op prijs werden gesteld en die me beloonden met nog meer vriendelijkheid, gastvrijheid en gulheid van uiteindelijk toch wel zeer arme maar heel gelukkige mensen.

Naar Blog overzicht