één van mijn favorieten...

Syrië, één van de weinige landen waar ik meer dan 1 keer geweest ben. Eén van mijn favorieten. De 2de keer dat ik er kwam was in 2005. Hier volgt een reisverslag van die trip:

Marhaba,

Terwijl in België een pril lente zonnetje de kop opsteekt, verken ik de overblijfselen van de bakermat van onze cultuur in Syrië. Gelukkig mogen sluiers en chador achterwege blijven, alleen zorgen dat 'alles' bedekt is, is voldoende ;-)

De tocht begint in Damascus, de hoofdstad van Syrië. Vlak bij Al Haramein (waar ik de vorige keer verbleef) een supergezellig guesthousje gevonden, verdwaald in een wirwar van piepkleine steegjes in de souks, theehuisjes bezocht (nee nog geen waterpijp aangeraakt, misschien een overdosis van thuis?;-)), mezze van falafel, humous, ganoush, kishkeh, mottabal, fattoush gegeten. Wat? Troost u, ik heb ook geen idee wat het is maar 't is lekker! Verder direct de indrukwekkendste moskee van Syrië bezocht; wel verplicht gehuld in een bruine pij, waarmee ik evengoed kan doorgaan voor pater Trappist in de brouwerij van Westmalle...

Vanuit Damascus zuidelijk naar Bosra gereisd, bij de grens met Jordanië voor weeral het grootste theater en fort in 1 met maar liefst 15.000 zitplekjes en welgeteld 15 toeristen.

Volgende bestemming is Hama, stad van de 7 noria's (=> giga waterwielen met een doorsnede van 20m die water uit de rivier in een aquaduct heffen)... daar met 2 Slovaken in een enorme Mercedes van 1974 nog forten en een kasteel bezocht EN mijn lievelingsplekje tot nu toe; Apamea. Overblijfselen van een oude Romeinse stad, idyllisch gelegen tussen groene heuvels vol bloemetjes. De 2 Slovaken zijn al snel gedumpt wegens een te hoog 'kakigroen padvinders'-gehalte.

Vrijdag last-minute beslist om verder te reizen naar Aleppo bij de grens met Turkije, wegens Vrijdag=Zondag... dwz alle winkels en eetplekjes zijn dicht, nergens iets te beleven en zeker niet meer in Hama. Aleppo is de bekende olijfzeepjesstad... maar op vrijdag loopt het vol met families in zondagse eeuh vrijdagse outfit, op zoek naar een picknickplekje. De ijskraampjes worden overrompeld en ik eindig als entertainment voor de kinderen en ga met handenvol nootjes naar huis.

De volgende dag in Aleppo ben ik de bekende souq ingeduikeld. Ik ben er 2 olijfzeepfabriekjes tegen gekomen en heb mezelf uitgenodigd voor een bezoekje. 't Was zeer de moeite, 't sprak zeker tot de verbeelding. Wat kon ik dus beter als souvenir kopen dan de bekende olijfzeep. En dat heb ik dan ook gedaan... 1.2 kg. Verdere koopjesjacht heeft een waterpijp en een berg spullen om de oude waterpijp verder uit te bouwen en te up-graden opgeleverd.

Tot hiertoe nog niets van het gevreesde Déja-vue-gevoel gemerkt, alles valt reuze mee en daar waar ik al eerder was, ontdek ik nieuwe dingen die me de vorige keer ontgaan zijn...

Ik houd jullie verder op de hoogte!

Groeten,

KR=10