Een reis naar India is een spirituele reis, daar is India voor bekend. Voor de Ashrams, de yoga-centra, het vinden van innerlijke rust, het lekkere eten...
India is berucht voor zijn overbevolking, zijn extreme armoede, de slechte hygiëne,...
India is een enorm groot land en in een maand moet je keuzes maken, het is onmogelijk om het hele land te bereizen en er tegelijkertijd van te genieten. Het komt erop aan tijd te nemen, geduld te hebben en te ontspannen. Een opgave die niet altijd even gemakkelijk is.
De keuze viel op Rajastan en Gujarat, 2 grensprovincies met Pakistan. Ook Agra en de Taj Mahal waren "must sees"! De eerste dag in Delhi was een dag om niet meer te vergeten, hoewel... 13 december 2001, oftewel de dag dat rebellen het Indische parlement aanvielen en er een waar bloedbad aanrichtten. Net de dag dat je op verkenning gaat in Delhi en voor de op dat moment vreemd genoeg gesloten deuren van het Red Fort een beetje verloren staat rond te draaien, net als enkele andere toeristen, niet wetende wat er zich daarbinnen net had afgespeeld.
Dan maar de andere dingen bezoeken maar vanaf dat moment was de toestand tussen India en Pakistan gespannen, ook de sfeer onder de bevolking was gespannen, het liep als een rode draad door de reis. De eerste keer dat er internet ter beschikking was, zat de inbox vol ongeruste mails van het thuisfront over de toestand ter plekke. Van die toestand zelf was voor mij dan weer niet veel merkbaar buiten de gespannen sfeer onder de bevolking. In dat opzicht werden Rajastan en Gujarat plots minder goede keuzes net om wille van de nabijheid van de Pakistaanse grens. Maar zoals gezegd, buiten de vele troepen die richting grens trokken en de gespannen toestand onder de bevolking had die in de Westerse kranten beschreven "bijna oorlogstoestand tussen 2 kernmachten" niet echt invloed op de tocht, gewoon doordat het moeilijk was om ter plekke in te schatten hoe ernstig die situatie nu al dan niet was.
Mijns inziens was het idee dat de mensen thuis hadden, gehaald uit de nieuwsberichten over India en Pakistan lichtjes overdreven en was de oorlogsdreiging in werkelijkheid minder dan in Europa gedacht/gevreesd. Gelukkig maar!
Hoe dan ook India verraste op alle vlakken, er waren prachtige momenten, dingen, avonturen, plaatsen. Toch was het soms alsof voor elk fantastisch moment je moest "boeten" door een soort van vervelende nevenwerking, een riksja-rijder die plots weer zijn grote slag moest slaan... Een door en door arme, misgroeide dakloze wiens beeld voor eeuwig op m'n netvliezen gebrand staat, welke voor altijd de herinnering aan iets anders moois, 5 minuten eerder gezien, verdringt. Ook dat is India... En dat zorgde regelmatig voor ergernis en frustratie die de bovenhand kreeg op het eerder beleefde fantastische moment.
En dus kan ik alleen maar bevestigen wat er al zovelen voor me hebben vastgesteld, India laat je niet onbewogen. Het is moeilijk ervan te houden maar het is even moeilijk het te haten, het is een dunne grens tussen liefde en haat waar het ene afwisselt met het andere, ze krijgen om beurten even de overhand. India is geen gemakkelijk land maar naarmate de tijd vordert vervaagt de haat en vergroot de liefde, de mooie herinneringen blijven en in de slechte begin ik ook langzaam aan iets positiefs te ontdekken. Dit maakt India bijzonder en bovendien heb ik er slechts zo'n klein deel van bezocht, dat maakt dat ik er zeker ooit zal terugkeren!