welcome to the future...

24u in Tokyo en dat is wat het eerste dat door mijn gedachte gaat: "Welcome to the future"... Neon, drukte, verkeer in verschillende lagen boven elkaar, ik waan me even in de film "the Fifth element"...

Wij belandden in Tokyo na een uitermate vlotte reis, op Narita Airport nemen we de Keisei trein naar Ueno, de buurt waar ons hotel ligt. Vanaf dat we het werk achter ons gelaten hebben, nog wat laatste inkopen moesten doen en onze rugzakken inpakken ging alles enorm vlot. We maken ons bijna zorgen omdat alles echt wel een beetje TE goed gaat... Maar dat blijkt al snel voor niets. Ook in het hotel dat online geboekt was werden we verwacht en was onze kamer klaar om in te trekken, een "Japanese Style Double room"...

Neerploffen is zowat het eerste dat we doen, hoewel er van ploffen weinig sprake is. "Japanese Style" betekent immers: een dunne tatami, oftewel een mat op de grond... Veel harder dan wij gewoon zijn. En verder moeten we het doen met zowat 10 m², waarin zich een dubbel bed bevindt, een badkamer met "ligbad", lavabo en toilet, een ijskast, een tv,... Maar we passen ons aan, een dutje, wat verfrissen en we zijn helemaal klaar om onze eerste stappen in Tokyo te zetten, op zoek naar een stevig avondmaal...

Dat bleek al snel een heel avontuur! Restaurants genoeg, daar niet van, al houden die meer het midden tussen een caffee en een restaurant. Een soort van tapas bars, waar bier geserveerd wordt en kleine hapjes, yakitori. Meestal kleine sateetjes met vanalles, en dat is nu net het probleem: "vanalles"... Menukaarten in lettertekens die we zouden kunnen ontcijferen zijn nagenoeg onbestaande en als we ze vinden krijgen we alles behalve het water in onze mond. Kippenhartjes, varkensvel, levertjes, niertjes, kippen nek, je kan het zo gek niet bedenken, het staat er tussen... Alleen waar is de rest van die beesten?

Uiteindelijk wagen we het er toch op, de plekjes zien er immers allemaal even gezellig uit met veel locals en ambiance. We krijgen dan toch een menukaart in het engels en de meest engels sprekende (al is dat nog niet veel) serveerster. En Belgen als we zijn gaan we voor gebakken patatten (daar kan niet veel mee mis gaan), championnekes en om helemaal gewaagd te doen, 2 varkenssatee-tjes met misosaus (wat dat ook mogen zijn) en natuurlijk 2 pinten. Die pinten worden getapt door een professionele tapMACHINE, wij geloven onze ogen niet, maar het is waar! De pinten gaan in een toestel, dat houdt het glas scheef, het bier stroomt erin, het glas wordt rechter en rechter gehouden en op het laatst wordt er nog een toefje schuim toegevoegd?! De 'perfect' getapte pint is het resultaat.

En dan komen onze hapjes eraan met een gigantische pot saus... Dat zal zijn om het hele satee te kunnen dippen. Althans, dat is onze redenering, tot de serveerster in paniek naar onze tafel komt. Hebben wij gedipt in die pot?? Oeioeioei... Dat was duidelijk niet de bedoeling! Wij kunnen enkel vermoeden dat deze pot van tafel naar tafel verhuist en dat ze het dus alles behalve proper vinden als de mensen gaan dippen... Nuja, wij zijn domme toeristen, nietwaar...

Maar het wordt een hele gezellige avond en tussen al de moderne snufjes vinden we toch een beetje traditioneel Tokyo...

gadgets !

Japan, land van de electronische gadgets, zo ook de "electronische WC"...

FAQ over die electronische WC die ons gesteld werden tijdens onze reis:

[quote][Ps: electronische wc ? ]

[quote][Een electronische WC, gvd! Kakt dat wat?]

Daarom deze "handleiding", hopelijk brengt ze enige verheldering...

De installatie:

Fig. 1: WC, spoelbak met gootsteentje en kraan voor het wassen van de handen, snoer, bedieningsconsole

Fig. 1 geeft de installatie van de WC weer: bijzonder is ondermeer de spoelbak met geïntegreerd gootsteentje voor het wassen van de handen. De spoelbak wordt gevuld met deze kraan maar alvorens het water de spoelbak inloopt kan het gebruikt worden om de handen te wassen, handig en vooral ecologisch verantwoord.

Iets minder ecologisch verantwoord is het de continue verwarming van de WC-bril, niet zichtbaar op de foto maar zeer voelbaar nadat men plaats neemt op het toilet in kwestie.
In eerste instantie lijkt het alsof de bril nog niet koud is nadat uw voorganger gebruik gemaakt heeft van de betreffende pot, maar al snel blijkt dat de bril wel heel erg warm is om door iemands lichaamstemperatuur te zijn opgewarmd...

Fig. 2: De bedieningsconsole

Probeer daar maar eens aan uit te kunnen. En alsof dat niet moeilijk genoeg is, optioneel is er nog een knopje met een muzieknootje op en een volume regeling erbij. Dit om de WC de geluiden te laten maken en daarmee de soms voorkomende andere geluiden te verdoezelen...

Fig 3: De belangrijkste knopjes + hun functie...

En dit is volgens de Japanners een "Western style toilet", beter geen vragen stellen over het "Japanese style toilet" zekers ;-) ...